کوچکترین اره ماهی به نام “کوتوله” ثبت شده تا 1.4 متر (4.6 فوت) رشد می کند که بسیار کوچکتر از بقیه است، و بزرگترین گونه “دندان پهن و معمولی” است که طول آن می تواند به 7 متر (23 فوت) برسد و وزن آن 2455 کیلوگرم (5412 پوند) تخمین زده می شود که این نمونه های عظیم به اندازه کافی زنده مانده اند تا به حداکثر اندازه و سن خود یعنی حدود 51 سال برسند. اره ماهی پلاژیک (انتقال بین آب شیرین و آب شور)، یا حاشیه ای (آب شور) است و به طور گسترده در سراسر مناطق استوایی و نزدیک آب های ساحلی در اقیانوس های معتدل و گرم اقیانوس های اطلس، هند و اقیانوس آرام پراکنده است.
اندازه بچه اره ماهی چقدر است؟
شاید قطعا از دیدن بچه اره ماهی ریز تعجب می کنید؛ اما حیوانی که طولش به 3 متر و وزنش به 680 کیلوگرم می رسد، شگفت انگیز و باورنکردنی است که بچه به این کوچکی داشته باشد! جالب است بدانید این ماهی کوچک، تنها در سال اول زندگی خود تا 75 سانتی متر می رسد! اره ماهیان، ماهی‌های بزرگ ساکن سواحل هستند، که در آب های عمیق تر از ده متر زندگی می‌کنند. این ماهی ها در خلیج فارس و دریای عمان زندگی می‌کنند، به همین دلیل تمام گونه های این جانور آبزی به طور بحرانی در معرض انقراض قرار دارند. خلیج فارس یکی از زیستگاه های کهن این ماهیان است، این ماهیان از سخت پوستان و ماهی های کف زی تغذیه می‌کنند، متاسفانه اغلب این ماهیان در تور‌های صیادان به دام می‌افتند و برای فروش باله و اره آنها را قطعه قطعه می کنند.
خوردن گوشت اره ماهی
در راستای نقش آبزی پروری در توسعه پایدار و تامین امنیت غذایی جامعه اسلامی، شناسایی و روش های عرضه ماهی های حرام گوشت اهمیت دارد. توزیع و طبخ آبزیان حرام گوشت به جای آبزیان حلال گوشت ابتدا از نظر مبانی ارزشی و فقهی، دچار اشکال اساسی است و به خصوص اینکه سلامت انسان ها را به دلیل افزایش اسیداوریک بسیار زیاد در خون، به مخاطره می اندازند.
اره ماهی
اره ماهی
کشف حس ششم در اره ماهیان/ استفاده از خرطوم برای ردیابی شکار
گروهی از پژوهشگران استرالیایی دریافتند که خرطوم بلند اره ماهی ها همانند یک آنتن برای شناسایی شکار عمل کرده و نوعی حس ششم برای این ماهی می باشد. به گزارش خبرگزاری مهر، اره ماهی یک آبزی ساکن اقیانوس های پهناور و آب های شیرین مناطق گرمسیری است. پیش از این دانشمندان مشکوک بودند که این جانور دریایی از اره های خود برای ردیابی شن ها و یا لجن های زیستگاه شکار استفاده می کند. اکنون گروهی از نورولوژیستهای دانشگاه کوئینزلند در استرالیا در بررسی های جدید خود دریافتند این خرطوم اره ای که پر از منفذهای ریز است، برای شناسایی و ردیابی حرکات و میدان های الکتریکی مسیر عبور شکار استفاده می کند. این سیستم که نوعی حس ششم است همانند یک سیستم “لمس از راه دور” عمل می کند. این مهارت برای ردیابی غذا در آب های تیره و تاریک یک ویژگی مفیدی می باشد. اره این ماهی، زائده ای غضروفی است که از جمجمه بیرون آمده است و همانند یک اسلحه نیز رفتار می کند. به طوری که اره ماهی با کمک این تیغه می تواند ماهی های کوچک تر را به دو نیم تقسیم کند. این دانشمندان در این خصوص توضیح دادند: “ما اطلاعات کمی درباره اره ماهی داریم. این حیوانات می توانند بسیار رشد کنند و طول آنها به 5 متر برسد. کشف چگونگی عملکرد این اره به عنوان یک آنتن ردیابی برای شکار می تواند بسیار شگفت انگیز باشد.” علاوه بر مشاهدات آزمایشگاهی رفتار این جانور در این تحقیق، اره ماهیهایی که در اثر یک حادثه و یا به دلایل طبیعی مرده بودند نیز کالبد شکافی شدند. به این ترتیب کشف شد که خرطوم اره ماهی دارای منافذ بسیار ریزی است که این حیوان را قادر می کنند که میدانهای الکتریکی حاضر در تمام موجودات زنده را ردیابی کند. براساس گزارش نشنال جغرافی، این توانایی در کوسه ها و لقمه ماهی ها (از خویشاوندان اره ماهی) و پستاندارانی چون جوجه تیغی وجود دارد.
راز استحکام سخت‌ترین شمشیر طبیعت چیست؟
دانشمندان متوجه شدند که ویژگی‌های بازسازی غیر معمول در نیزه اره ماهی باعث شده این سلاح در هر لحظه آماده شکافتن هر چیزی باشد که در سر راهش قرار می گیرد. شمشیرماهی از روشی غیرعادی برای بازسازی و قوی و سخت نگه‌داشتن استخوان‌هایش استفاده می‌کند. ماهی‌های پوزه‌دار همچون نیزه‌ماهی و شمشیرماهی عمده شهرت خود را مدیون برآمدگی بالای استخوان آرواره (که استخوان شاخک‌دار نیز نامیده می‌شود) هستند، زیرا این شکارچیان دریازی با استفاده از این سلاح قربانی خود را گیج کرده و آن را شکار می‌کنند. به دلیل اینکه این استخوان قوی بماند، نه تنها باید بتواند در برابر نیروی بسیار زیاد مقاومت کند، بلکه حتی در شرایط آسیب‌دیدگی هم باید بتواند خود را مجدد ترمیم کند. در پستانداران این عملکرد نیازمند دو نوع سلول‌های استخوانی است: اولی برای درهم شکستن و جذب استخوان آسیب‌دیده و دومی هم برای افزودن سلول‌های سالم و جدید به جای آن. این فرایند که به اصطلاح تعمیر نامیده می‌شود، نشانه‌هایی را در استخوان به جا می‌گذارد که زیست شناسان می‌توانند آن را شناسایی کنند. اما شمشیرماهی هیچ‌کدام از این دو نوع سلول را در استخوان‌هایش ندارد؛ و آن‌چه زیست شناسان را متعجب کرده، این است که اگر شمشیرماهی نمی‌تواند شمشیرش را بازسازی کند، این شمشیر چطور می‌تواند قدرتمند بماند و به ماهی برای شکار غذای روزانه‌اش کمک کند؟
اره ماهی
لب سنگی
شاهار برای بررسی استخوان ماهیان پوزه‌دار نیاز به نمونه داشت و از آن جا که بسیاری از گونه‌های ماهیان پوزه‌دار محافظت‌شده هستند، جمع‌آوری نمونه کار آسانی نیست. اما او توانست همکار مناسبی برای رفع این مشکل پیدا کند؛ ماریا لورا هوبرگ، دانشجوی دکترای دانشگاه فلوریدای جنوبی که به‌طور مداوم در مسابقات ماهیگیری حضور می‌یافت تا از هر مورد مناسبی برای تحقیق استفاده کند. دانشمند دیگری او را به همکاری در تحقیق خود متقاعد کرد، از همین رو او زحمت سفر از امریکا به اسپانیا و ازآنجا به سواحل شرقی مدیترانه را به خود هموار کرد، آن‌هم درحالی‌که در کل سفر چمدانی پر از استخوان‌های ماهی‌های پوزه‌دار را در برخی از امنیتی‌ترین فرودگاه‌های دنیا به دوش کشید! به محض اینکه دانشمندی اولین نمونه استخوان پوزه این نوع ماهی‌ها را زیر میکروسکوپ قرار داد، چیزهای عجیب و غریبی را مشاهده کرد. این استخوان‌ها نشانه‌های مشخصی از بازسازی دوباره را نشان می‌داد. او چندین نمونه دیگر را بررسی کرد و همه آنها همان پدیده را نشان دادند. این دانشمند برای اطمینان، چندین نوع میکروسکوپ را برای بررسی این استخوان به کار برد و همه یافته‌ها، بازسازی را نشان دادند، اما نکته اینجا بود که این پوزه‌ماهی انواع معمول سلول‌های بازسازی‌کننده استخوان را ندارند. ولی نشانه‌های آشکار باقی‌مانده از فرایند تعمیر در ماهی پوزه‌دار، یک‌دهم اندازه آن‌هایی بود که عموماً در استخوان پستانداران دیده میشد. این دانشمند می‌خواست ببیند که آیا این تفاوت روی قدرت استخوان هم اثر می‌گذارد یا خیر. استخوان پوزه این نوع ماهی‌ها بسیار سخت و ازنظر سفتی با قدرت استخوان‌های اسب قابل مقایسه است و برای شکستن آن به نیروی قابل توجهی نیاز است. روگر بویلون استاد بازنشسته درون ریزشناسی دانشگاه لوون بلژیک که در مورد بازسازی استخوان‌ها تحقیق کرده، می‌گوید: «این پژوهش جدید بسیار بدیع است. علاوه بر اینکه شواهد اتفاقی از بازسازی استخوان را یافته است، اما پژوهشگران در عمل نتوانسته‌اند این فرایند را مستند سازی کنند. این کشف شبیه به عکس فوری از چهار نعل دویدن یک اسب است. در این عکس شما صرفاً استنباط می‌کنید که حیوان در حال حرکت است».