آشنایی با روش نگهداری ماهی قرمز
نگه داری ماهی قرمز – ماهی قرمز، ماهی سرخ، ماهی طلایی، زر ماهی، طلا ماهی، ماهی حوض یا گلد فیش، امروزه در اکثر کشورهای دنیا وجود دارد و حتی تا قاره آمریکا نیز گسترش یافته است ولی این ماهی بومی کشورهایی چون چین، ژاپن، هنگ کنگ، لائوس و ماکائو می باشد.
با‌توجه به شواهد و مدارک موجود، چینی‌ها اولین کسانی بودند که حدود ۱۰۰۰ سال قبل مبادرت به نگهداری و پرورش ماهیان زینتی کردند و ماهی گلدفیش که در حال حاضر نیز جزو ماهیان محبوب آکواریوم داران است، در آن زمان نیز ماهی مورد علاقه آنان بوده است.
این ماهی در آن دوره در ظروف مخصوصی که بدنه مات داشتند نگهداری می‌شد زیرا در آن زمان عقیده بر این بود که این ماهی از بالا زیباتر به‌نظر می‌رسد.
ژاپنی‌ها نیز که علاقه زیادی به این ماهی داشتند، علوم مربوط به تکثیر، پرورش و ایجاد رنگ‌های زیبا در این ماهی را کامل‌تر کردند. این ماهی در اواسط قرن ۱۷ به اروپا معرفی شد و اولین کتب و نوشته‌ها در این رابطه مربوط به اواسط قرن ۱۹ است.
ماهی قرمز خوردنی نیست
آیا می دانستید ماهی قرمز تنها جنبه زیبایی دارد و قابل به مصرف نیست؟ توجه داشته باشید که اگر قصد دارید ماهی خوراکی تازه خریداری کنید می توانید بر روی لینک خرید ماهی سفید تازه کلیک کنید و به آسانی ماهی مورد نظر خود را سفارش دهید.
اشتباه مرگبار در نگهداری ماهی قرمز
همان طور که در بالا ذکر شد؛ تنگ‌های کوچک خیلی زود آلوده می‌شوند. این آلودگی می‌تواند محیط خوبی برای رشد انواع باکتری و میکروب آبزی را فراهم کرده و در نتیجه ماهی درون آن به شدت در معرض آلوده شدن به این باکتری‌ها و میکروب‌ها، قرار می‌گیرد و خیلی زود بیمار و نابود می‌شوند.
اگر قرار است که ماهی قرمزتان را درون تنگ‌های شیشه‌ای قرار دهید، بعد هر بار عوض کردن آب درون تنگ‌های را به خوبی بشویید تا مواد آلاینده نابود شوند. در هر صورت در اولین فرصت ماهی قرمزتان را به یک مکان بزرگتر انتقال دهید تا بیشتر زنده بماند.
عوض نکردن به موقع آبی که ماهی در آن زندگی می‌کند
با توجه به این که باکتری‌ها قادر هستند؛ مدفوع ماهی قرمز را تجزیه کنند. شما باید آبی که ماهی قرمز در آن زندگی می‌کند را خیلی زود عوض کنید. به ویژه آب تنگ‌های کوچک را که خیلی زود آلوده می‌شوند.
بد نیست بدانید مدفوع ماهی‌های قرمز دارای آمونیاک بوده و برخی باکتری‌های درون آب قادر هستند ، این آمونیاک را به یکسری مواد شیمیایی بسیار خطرناک تبدیل کنند. این مواد شیمیایی به راحتی می‌توانند جان آبزیان را بگیرند. از این رو ماهی قرمز نیز از این قائده مستثنا نمی باشد. استفاده از برخی مواد ضد باکتری که برای ماهی‌ها بی ضرر است، می‌تواند از تولید این گونه مواد شیمیایی خطرناک تا حد زیادی جلوگیری کند.
تاثیر تغذیه بیش از حد ماهی‌های قرمز
از یاد نبرید ماهی‌های قرمز اشتهای سیری ناپذیری دارند، یعنی تا زمانی که درون آب غذا باشد، آنها غذا می‌خورند. در واقع آنها ذائقه سیری ناپذیری دارند. اما خوردن بیش از حد غذا می‌تواند برایشان مشکلات شدید گوارشی از جمله یبوست ایجاد کند. این یبوست و دیگر مشکلات گوارشی ناشی از پر خوری می‌تواند باعث مرگ آنها شود.
از این رو بیش از اندازه مجاز به آنها غذا ندهید. چرا که با این کار نه تنها کمکی به آنها نمی‌کنید، بلکه ناخواسته باعث مرگ‌شان می‌شوید.
نگه داری ماهی قرمز
از آنجایی که ماهی در تمام طول عمر خود در آب می باشد لذا لازم است آبی که برای زندگی آن انتخاب می کنیم دارای شرایط مناسب زندگی باشد. معمولا” استفاده از آب شهری مشکل خاصی برای ماهی های قرمز ایجاد نمی کند.
اما قبل از کنار گذاشتن آب برای ظرف ماهی، بگذارید یک دقیقه آب از شیر بیرون برود این باعث می شود برخی مواد شیمایی که احتمالا” در لوله رسوب کرده اند بیرون روند. برای اطمینان از خارج شدن موادی مانند کلر باید قبل از عوض کردن آب ماهی ها، بگذارید که آب بمدت یک شبانه روز در ظرف بماند.
همچنین این عمل باعث می شود که آب دمای محیط را گرفته و تغییر آن برای ماهی ها خطری در بر نداشته باشد.
هرگز نباید اجازه دهید که آب ظرف ماهی ها کثیف شود، این کار می تواند باعث بیماری، کوتاهی عمر و در نهایت مرگ آنها شود. برای تعویض آب هرگز آب را یک دفعه عوض نکنید، با آرامش کامل نیمی از آب ظرف را خالی کرده و سپس کم کم آب برداشته شده از ظرف را با آبی که از روز قبل نگه داشته اید جایگزین کنید.
در هر شکل باید سعی کنید که کمترین استرس را به ماهی های کوچک منتقل کنید. شما باید در طول هفته یک یا دو بار آب ظرف ماهی ها را به این صورت عوض کنید.میزان آب مورد نیاز برای هر ماهی حداقل یک لیتر می باشد.
مسمومیت آمونیاکی برای ماهی قرمز
عامل:
تغذیه بیش از حد ماهی، تجمع مانده های غذایی در کف ظرف، تجمع مواد دفعی ماهی در ظرف
علائم: شنای غیر طبیعی، باز بودن دهان و سرپوش آبششی در ماهی، تنفس در سطح آب، پرش ماهی، خوردگی باله، ترشح موکوس زیاد پوستی، سستی و بی حالی
درمان و رفع مشکل:
کاهش میزان PH آب، تعویض آب، استفاده از زئولیت در سیستم مداربسته و آکواریوم ها
* مسمومیت با دی اکسید کربن ماهی قرمز
عامل:
اکسیژن کمتر از ۶ میلی گرم در لیتر و دی اکسید کربن بیشتر از ۶۰ میلی گرم در لیتر
علائم:
به پهلو افتادن ماهی، کندی تنفس، سستی، بی حالی و بی اشتهایی
درمان و رفع مشکل:
استفاده از مواد بافری
* مسمومیت با کلر
عامل:
افزایش میزان کلر به بیش از ۰/۵ میلی‌گرم در لیتر
علائم: کمرنگ شدن ماهی، نداشتن تعادل، رنگ پریدگی آبشش ها، گود افتادگی چشم ها، تنفس آهسته در سطح آب
درمان و رفع مشکل: تعدیل کردن آب با استفاده از مواد خنثی کننده کلر (تیوسولفات سدیم)